Dr William Coda Martin uznał rafinowany, biały cukier za truciznę. Wynika to z faktu, że cukier pozbawiony jest kompletnie wartości odżywczych. Nie zawiera żadnych witamin, żadnych aminokwasów. Biały cukier to w 100% węglowodany.
Spożywanie cukru zaburza procesy trawienne.
Organizm ludzki ma ogromny problem z trawieniem białego cukru. Wynika to z braku białek, witamin i minerałów. Efektem ubocznym procesu trawienia cukru są toksyczne metabolity: kwas pirogronowy oraz cukry zawierające 5 atomów węgla. Toksyczne związku osadzają się w mózgu, w systemie nerwowym i w czerwonych krwinkach. Codzienne dostarczanie cukru powoduje zakwaszenie organizmu. Tlen nie dociera do tkanek, które z biegiem czasu obumierają. Proces ten przyczynia się do degeneracji organizmu.
Początkowo cukier magazynowany jest w wątrobie w formie glikogenu. Sukcesywne dostarczanie cukru powoduje przeciążenie wątroby. Glikogen zostaje uwolniony do krwi. Wędruje po naszym organizmie w formie kwasów tłuszczowych. Kumuluje się w okolicach brzucha, ud, pośladków i piersi. Następnie kwasy tłuszczone wędrują w stronę nerek, serca. Funkcjonowanie organizmu zostaje zachwiane.
Cukier rafinowany dostarcza 405kcal na 100g.
Indeks glikemiczny zwykłego cukru to 68. Wysoki IG powoduje gwałtowny wzrost oraz szybki spadek glukozy we krwi.
Gwałtowne wahanie poziomu glukozy we krwi wpływa na samopoczucie. Uczucie zmęczenia, ból głowy, wahania nastroju oraz chęć na słodkości. Jedzenie słodyczy w celu poprawy nastroju czy wzrostu energii, to zamknięty krąg. Spożycie cukru tylko pozornie dodaje energii i poprawia humor. Cukier szybko podnosi poziom glukozy we krwi, a następnie powoduje szybki jej spadek, czego efektem jest pogorszenie samopoczucia i brak energii.
Regularne spożywanie cukru jest przyczyną pojawienia się chorób:
– uszkodzenie nerek
– choroba wrzodowa
– artretyzm
– astma
– choroby serca
– parodontoza
– cukrzyca
– nadciśnienie tętnicze
– osteoporoza i wielu innych
Informacja o tym, jak niezdrowy jest biały cukier, trafia do coraz większej ilości osób. Problem jednak w tym, że lubimy słodki smak. Szukamy więc zamienników. Każdy, kto choć trochę interesował się zamiennikami cukru, słyszał o syropie z agawy, o ksylitolu, czy syropie klonowym. A może wystarczy zamienić cukier na miód? Tylko co zrobić, kiedy jesteśmy na niego uczuleni?
Poniżej znajdziecie krótkie informacje o najbardziej popularnych słodzikach. Część z nich jest naturalna i bez większych wyrzutów sumienia możemy wprowadzić je do naszego życia. Część z nich, oprócz słodyczy, wprowadzi do naszego życia także trochę zdrowia. Przeczytaj i podejmij decyzję, czy warto zamienić zwykły cukier na coś innego?
Miód- w starożytności uważany za pokarm bogów. Miód może mieć postać płynną lub stałą. W zależności od rodzaju, miód może mieć kolor niemalże biały, poprzez żółty aż do brązowego. Miód w głównej mierze składa się z cukrów prostych, glukozy 34% i fruktozy 39%. Wchłaniane są już w żołądku, dodając szybko energii. Zawiera w swoim składzie około 21 pierwiastków pozytywnie wpływających na zdrowie: potas, fosfor, wapń, żelazo, magnez, mangan. Miód zawiera także witaminy A, B2, PP. Wykazuje właściwości regenerujące, wzmacniające i uodparniające. Kuracja miodem znalazła swoją nazwę- apiterapia. Miody najlepiej spożywać surowe. Jeżeli dodajemy je do ciepłych napojów, wypijmy je natychmiast. Wysoka temperatura niszczy zawarte w miodzie enzymy. A to sprawia, że zamiast lekarstwa spożyjemy tylko wysokoenergetyczne węglowodany.
Oprócz zastosowania w żywieniu, działa także prozdrowotnie. Wykazuje właściwości bakteriobójcze i antyseptyczne. Miody wykazują silne działanie na bakterie: paciorkowce, gronkowce. Dzięki zawartości nadtlenku wodoru, pomagają w niszczeniu wirusów, grzybów, bakterii i pierwotniaków. Miód działa jak lekarstwo na mięsień sercowy. Przyczynia się do zahamowania procesu miażdżycowego i obniża ciśnienie tętnicze. Miód wykazuje pozytywne działanie w chorobach nerek, wątroby, chorób układu oddechowego.
Wartość odżywcza miodu to 325kcal na 100g.
Melasa z karobu- melasa z chleba świętojańskiego, drzewa rosnącego w rejonach morza śródziemnego. Melasa z karobu to ciemnobrązowy, gęsty syrop. Karob to bogactwo minerałów, takich jak wapń, żelazo, magnez, potas. Zawiera 30 razy więcej wapnia niż mleko. Bogaty jest w cenne dla zdrowia witaminy: A, B2, B3, witaminę D. Karob może być stosowany przez alergików. Nie zawiera kofeiny, dlatego może być spożywany przez osoby cierpiące z powodu nadciśnienia. Od czasów starożytnych karob stosowany był jako lekarstwo na biegunkę. Wspomaga pracę jelit. Pomocny jest także w chorobach górnych dróg oddechowych. Podnosi odporność w okresie jesienno-zimowym. Melasa idealnie nadaje się do wypieków, deserów, domowych lodów. Ma intensywny smak, więc niektórzy muszę się do niej przekonać.
Wartość odżywcza melasy z karobu to 297kcal na 100g.
Ksylitol – słodzik należący do grupy polioli, czyli alkoholi polisachardowych. Najczęściej pozyskiwany z fińskiej brzozy, choć naturalnie występuje także w niektórych owocach (truskawki, jagody, maliny). W wyglądzie i smaku ksylitol przypomina cukier. Są to jednak jedyne podobieństwa. Ksylitol zawiera 40% mniej kalorii. Ma niski poziom glikemiczny, co oznacza, że nie podnosi poziomu glukozy we krwi. Indeks glikemiczny ksylitolu to 7. IG zwykłego cukru to 60-70! Dzięki niskiemu IG może być stosowany przez cukrzyków oraz osoby walczące z nadwagą. Z ciekawostek, ksylitol nie powoduje próchnicy.
Ksylitol przyczynia się do walki z osteoporozą. Zwiększa przyswajanie wapnia, a to chroni przed demineralizacją kości.
W przeciwieństwie do cukru, ksylitol nie zakwasza naszego organizmu. Wspomaga utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej.
Nie ma skutków ubocznych w stosowaniu ksylitolu. Warto jednak pamiętać, że może wykazywać właściwości przeczyszczające. Zaleca się więc dodawać go do posiłków stopniowo. Ksylitol nadaje się do wypieków, do koktajli, do deserów na zimno.
Wartość odżywcza ksylitolu to 240kcal na 100g.
Erytrytol – erytryt, erytrol. Podobnie jak ksylitol, a także sorbitol, mannitol i glicerol, należy do polioli. W Polsce erytrol został dopuszczony do spożycia w 2008 roku. W naturze występuje w niektórych owocach: gruszki, melony, winogrona. Występuje także w owocach morza, w grzybach i algach morskich. Erytrol otrzymuje się poprzez fermentację glukozy za pomocą drożdży. Nie zawiera prawie kalorii, 0,2 kcal w 1g. Erytrytol nie podnosi poziomu glukozy we krwi. Jego indeks glikemiczny wynosi 0. Może być więc stosowany przez diabetyków. Może być stosowany przez osoby chorujące na celiakię. W swojej strukturze przypomina cukier, ale jest mniej słodki. Nie zmienia swojego smaku w czasie obróbki cieplnej. Praktycznie nie ulega strawieniu w przewodzie pokarmowym. Zostaje wydalony wraz z moczem w ciągu 24 godzin od spożycia. Erytrol nie podrażnia przewodu pokarmowego, nie uczula, nie powoduje wzdęć, nie wykazuje właściwości przeczyszczających. Erytrol wykazuje właściwości antyoksydacyjne.
Stewia (stevia rebaudiana) to roślina pochodząca z Paragwaju. Ocenia się, że ten rodzaj słodzika jest 250-400 razy słodszy od cukru. Swoją słodycz zawdzięcza glikozydom stewiowym obecnym w liściach i łodydze. Początkowo uważano, że stewia może mieć negatywny wpływ na organizm ludzki. W 2011 roku Komisja Europejska oficjalnie ogłosiła, że spożycie stewii jest bezpieczne. Ustalono jednak, że bezpieczna dzienna dawka to 4mg na kilogram masy ciała. Stewia nie zawiera kalorii, dzięki temu nie wpływa na wzrost wagi. Podobnie jak wyżej opisane słodziki nie powoduje próchnicy zębów. Może być stosowana przez osoby chore na fenyloketourie ponieważ nie zawiera aspartamu. Badania wykazały pozytywne działanie w walce z nadciśnieniem tętniczym. W sklepach możemy kupić stewie w formie proszku, suszu lub płynnego ekstraktu. Przez Polskie Towarzystwo Dietetyki stewia uważana jest za najlepszy zamiennik białego cukru. W skład stewii wchodzi wapń, żelazo, potas, magnez, kwas foliowy a także witaminę C. Stewia nadaje się do koktajli, wypieków, domowych dżemów i konfitur.
Syrop klonowy- zdrowy zamiennik zwykłego cukru, pozyskiwany z pnia drzewa klonowego. Do uzyskania 1 litra syropu potrzebne jest aż 40 litrów nektaru. Syrop klonowy to także dobra alternatywa dla alergików, nietolerujących miodu. Z tego względu, że składa się głownie z sacharozy, jego spożycie powinno być kontrolowane. Syrop klonowy wykazuje działanie przeciwnowotworowe, szczególnie w chorobach raka prostaty i płuc. Pozytywnie wpływa na funkcjonowanie wątroby. Związki przeciwzapalne pomagają w walce chorobami bakteryjnymi. Udokumentowano obecność ponad 50 przeciwutleniaczy, które neutralizują wolne rodniki. Kwas abscysynowy jest pomocny w walce z cukrzycą typu II. Kwas abscysynowy to fitohormon, który stymuluje wydzielanie insuliny przez trzustkę. W syropie klonowym znajduje się dużo wapnia, żelaza, cynku, magnezu i mangan. W jego składzie znajdują się także witaminy z grupy B, witamina PP, H i kwas foliowy. Syrop klonowy wzbogaci smak naleśników, musli, jogurtu. Nadaje się także do słodzenia kawy i herbaty. Ważne, aby nie dodawać go do bardzo gorących napojów. Przy zakupie zwróć uwagę na skład. Syrop klonowy nie powinien zawierać dodatków. Naturalny może być przechowywany nawet 18 miesięcy.
Wartość odżywcza syropu klonowego to 270 kcal w 100g.
Syrop z agawy- środek słodzący produkowany w Meksyku z niektórych gatunków agawy. W smaku przypomina miód, ale jest od niego delikatniejszy. Jest znacznie słodszy od rafinowanego cukru. Uznawany za naturalny produkt, który zawiera witaminy, minerały, błonnik i inulinę. W jego składzie znaleźć można wapń, potas, magnez, żelazo. W naturalnych warunkach syrop zawiera fruktany, które wykazują działanie prebiotyczne. Proces masowej produkcji „zniszczył” kompletnie ten pierwotnie zdrowy i polecany nektar. Syrop poddawany jest obróbce termicznej, która niszczy wszystkie wartości odżywcze. W efekcie końcowych otrzymujemy czystą fruktozę, która nie jest zdrowsza od tradycyjnego cukru. Przetworzona fruktoza powoduje otyłość, niszczy wątrobę i układ trawienny. Przyczynia się do wypłukiwania witamin i minerałów. Nadmiar fruktozy w diecie przyczynić się może także kamicy nerkowej, artretyzmu, dny moczanowej. Szukając nektaru z agawy, należy zwrócić uwagę na sposób produkcji. Syrop nie powinien zostać poddany obróbce termicznej.
Wartość odżywcza syropu z agawy 300 kcal w 100g.
Syrop daktylowy- powstaje w wyniki zmielenia daktyli. Może stawić dobrą alternatywę dla miodu. Jest jednak słodszy od miodu. Syrop z daktyli to bogactwo witamin i minerałów. Zawiera także duże ilości błonnika. W jego składzie znajdziemy witaminy z grupy B, witaminę A, C, PP. Oprócz tego zawiera wapń, potas, żelazo, fosfor i magnez. Syrop daktylowy zawiera przeciwutleniacze, luteinę i polifenole o właściwościach przeciwnowotworowych. Dodatkowo wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe. Pozytywnie wpływa na układ sercowo-naczyniowy. Obniża poziom cholesterolu. Syrop daktylowy może być używany do ciast, naleśników oraz innych deserów.
Cukier kokosowy- pozyskiwany z kwiatostanu palmy kokosowej. Znany także pod nazwą Gula Java. W smaku porównywalny do cukru trzcinowego, chociaż można wyczuć delikatny kokosowy i karmelowy posmak. Cukier kokosowy z głównej mierze składa się z sacharozy (70-79%) oraz fruktozy i glukozy (3-9%). Jest zaliczany do produktów o niskim indeksie glikemicznym. IG cukru kokosowego to około 35. Zawiera niewielkie ilości potasu, cynku, żelaza, magnezu i wapnia. W jego składzie znajdziemy także witaminę C i B1. Cukier kokosowy możemy dodawać do dań zarówno na ciepło jak i na zimno. Nadaję się także do koktajli oraz słodkich sosów. Cukier kokosowy w głównej mierze składa się z sacharozy. Cukrzycy powinni ściśle kontrolować jego spożycie.
Wartość odżywcza cukru kokosowego 391kcal na 100g.
A co z cukrem trzcinowym nierafinowany? Czy jest zdrowszy?
Cukier trzcinowy pozyskiwany jest z trzciny cukrowej. Nierafinowany oznacza, że nie został poddany procesowi oczyszczania. Charakteryzuje się złotym lub ciemnobrązowym kolorem. Dawniej uważano, że cukier trzcinowy pomaga w leczeniu chorób takich jak astma, zapalenia czy przeziębienia. Uważano, że posiada właściwości przeciwzapalne, przeciwbólowe. Cukier trzcinowy nierafinowany nie zostaje pozbawiony wszystkich wartości odżywczych. Mowa tu o melasie. Cukier trzcinowy nierafinowany zawiera w swoim składzie potas, magnez, wapń i żelazo. Są to jednak śladowe ilości. W głównej mierze składa się z sacharozy. Ma wysoki indeks glikemiczny, 68. Nie powinien być stosowany przez diabetyków. Smak cukru trzcinowego idealnie współgra z cynamonem, wanilią i czekoladą. Pamiętaj jednak, aby kupować cukier nierafinowany. Ten rafinowany to praktycznie sama sacharoza, która nie różni się niczym od białego cukru.
Wartość odżywcza cukru trzcinowego to 397kcal na 100g.
Tagi: alternatywy zamiast cukru, cukier, zamienniki cukru